ΘΕΜΑ (1988-ΙΑ’) (κείμενο -23/02) Φιλοσοφική Αρχή ΠΟΙΟΤΗΤΟΣ – ΠΟΣΟΤΗΤΟΣ

ΘΕΜΑ (1988-ΙΑ’) (κείμενο -23/02) ΟΜΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΣ

Φιλοσοφική Αρχή ΠΟΙΟΤΗΤΟΣ – ΠΟΣΟΤΗΤΟΣ

Τα κείμενα των "Αργοναυτικών" και του Απολλόδωρου και του Ορφέα, αποδεικνύουν ότι ο σκοπός και το τέρμα του ταξιδιού δεν ήταν η Κολχίδα της σημερινής ΕΣΣΔ, αλλά στην Κολχίδα της Νοτίου Αμερικής της φυλής ΚΟΛΧΙΚΕΝ του χώρου COLCHIAN ή Κολχίς από την σημερινή Ασουν... της Παραγουάης μέχρι και της λεκάνης της λίμνης Τιτιτάκα επί της Μεθορίου Βολιβίας και Περού. Υπολείμματα των Κόλχων ζούν, κατά τον CLEMENTS MARKHAM, στη Βόρειο Αργεντινή στην περιοχή της πόλεως ΤΟΥΚΟΥΜΑΝ, υπετάχθησαν δε τελευταίοι στους Ισπανούς το 1665.

Σε αντίθεση με την ΥΠΑΡΚΤΗ ΚΟΛΧΙΔΑ της Ν. Αμερικής είναι ΑΝΥΠΑΡΚΤΗ η Κολχίδα του Ευξείνου Πόντου, την οποία εντελώς υποθετικά τοποθέτησαν οι Γεωγράφοι της Μιλήτου στις ακτές της σημερινής ΕΣΣΔ. Η Κολχίδα του Πόντου είναι ανύπαρκτη σε όλα τα ελληνικά χρονικά και αυτό επιβεβαιώνεται από το ότι κανένα αρχαιολογικό εύρημα δεν βρέθηκε από τους αρχαιολόγους της ΕΣΣΔ στην περιοχή, σε αντίθεση με τις αρχαίες ελληνικές πόλεις που εντοπίσθηκαν και αναφέρθηκαν από τον εξερευνητή PERCY HARISSON FAWCETT, αξιωματικό του Βρεττανικού Στρατού και άλλους από το 1906 έως σήμερα.

Είναι αρκετό γιά μάς ότι ο ΕΚΑΤΑΙΟΣ, ο ΑΝΑΞΙΜΑΝΡΟΣ, ο ΗΡΟΔΟΤΟΣ και ο ΣΤΡΑΒΩΝ, ενώ είχαν εντοπίσει απόλυτα όλα τα τοπωνύμια των κειμένων τους, δήλωναν άγνοια γιά το πού ήταν η Κολχίδα.

Πολύ αργότερα η Σχολή της Μιλήτου την τοποθέτησε στον ΕΥ-ΞΕΙΝΟ ΠΟΝΤΟ ήτοι ΦΙΛΟΞΕΝΟ ΠΟΝΤΟ, ενώ ο Απολλώνιος και ο Ορφέας στα "Αργοναυτικά" τους την τοποθετούσαν στον Α-ΞΕΙΝΟ ΠΟΝΤΟ ήτοι ΑΦΙΛΟΞΕΝΟ ΠΟΝΤΟ του ΑΤΛΑΝΤΙΚΟΥ ΩΚΕΑΝΟΥ και μάλιστα μετά από ανάπλου του μεγάλου ποταμού Φάσι. Τέτοιος ποταμός δεν υπάρχει στην υποτιθέμενη Κολχίδα του Ευξείνου, αλλά υπάρχει στην Ν. Αμερική, σύμφωνα δε με τα Ορφικά κείμενα είναι ακριβέστατα ο ποταμός ΠΑΡΑΝΑ, ο οποίος έχει τις πηγές του στην περιοχή ΚΟΛΧΙΑΝ ή ΚΟΛΧΙΚΗ του ΤΟΥΚΟΥΜΑΝ της Βορείου Αργεντινής.

Παραθέτουμε απόσπασμα των Αργοναυτικών του Ορφέως όπου αναφέρονται οι ονομασίες ΑΞΕΙΝΟΣ και ΑΤΛΑΝΤΙΚΟΣ: "ΩΙΜΟΙ ΕΓΩΝ, ΟΦΕΛΟΝ ΜΕ ΔΙΑΡΡΑΙΣΘΕΙΣΑΝ ΟΛΕΣΘΑΙ, ΚΥΑΝΕΑΙΣ ΠΕΤΡΗΣΙΝ ΕΝ ΑΞΕΙΝΩ ΤΕ ΚΛΕΙ...Η ΟΙ ΝΥΝ ΑΝΑΠΥΣΤΟΝ ΑΙΔΡΕΙΗΝ ΒΑΣΙΛΗΩΝ ΝΩΝΥΜΝΟΣ ΦΟΡΕΕΣΚΟΝ ... ΕΙ ΓΑΡ ΜΗ Μ' ΙΕΡΗΣΙΝ ΕΠΙ...ΚΕΝ ΑΤΛΑΝΤΙΚΟΝ ΕΚΤΟΣ ΙΚΩΜΑΙ"

Δηλαδή:

"Ώ εγώ η δυστυχής -Αργώ-, μακάρι να είχα συντριβεί και καταστραφεί εις τας κυανάς πέτρας και εις την τρικυμίαν του Αξείνου Πόντου -Ατλαντικού Ωκ.-, παρά που τώρα άδοξος μεταφέρω την πασίγνωστη άγνοια των βασιλέων... -διότι κινδυνεύω- εάν αφού παρακάμψετε τα ιερά ακρωτήρια, δεν φθάσετε στον κόλπο εσωτερικώς της ξηράς και της απεράντου θαλάσσης και εγώ φθάσω έξω εις το Ατλάντειο Πέλαγος." Αργοναυτικά Ορφέως 1160-1188.

Στη συνέχεια η διήγηση αναφέρει "τα έσχατα μέρη του ησύχως ρέοντος Ωκεανού" με τις λέξεις "ΕΣΧΑΤΙΑΙΣ ΑΚΑΛΑΡΡΟΥ ΩΚΕΑΝΟΙΟ". Είναι φανερό ότι ο πλούς της Αργούς έγινε στον ΑΦΙΛΟΞΕΝΟ ΠΟΝΤΟ του Ατλαντικού Ωκεανού και όχι στο ΦΙΛΟΞΕΝΟ ΠΟΝΤΟ της Μαύρης Θάλασσας. Ακολουθώντας βήμα προς βήμα την περιγραφή του Απολλώνιου Ρόδιου, συνοψίζουμε το ταξίδι:

Το Κόλπειο Ρεύμα ή GULF STREAM οδηγεί την Αργώ στο νησί του μάντη Φινέα ή το σημερινό Πουέρτο Ρίκο. Ο Φινέας δίνει στους Αργοναύτες οδηγίες να αποφύγουν τα "επιπλέοντα νησιά" ή τα σημερινά Σαργάσσο που αποτελούνται από επιπλέουσες μάζες θαλασσίων φυτών. Τους συμβουλεύει να "στρέψουν" από το στένωμα των Συμπληγάδων, όπου σήμερα ο θαλάσσιος διάδρομος μεταξύ Κούβας και Αϊτής και να περάσουν στην "άλλη θάλασσα", όπου η Καραϊβική. Εισερχόμενη η Αργώ στην Καραϊβική στρέφει νότια και__ προσεγγίζει τις ακτές της Βενεζουέλας, όπου συνάντησε το "σπήλαιο του Άδου", όπου έχει εντοπισθεί από τον ALEXANDER UMBOLTT και την Εθνική Γεωγραφική Εταιρεία των Η.Π.Α., το μεγαλύτερο θαλάσσιο σπήλαιο του κόσμου από το οποίο εξέρχεται παγωμένος αέρας ή κατά Απολλώνιο "παγωμένη πνοή που σχηματίζει ακτινοβόλο πάχνη".

Στο σημείο αυτό η Αργώ σώζεται από ναυάγιο στο "τρικυμιστό κανάλι", όπου το πέρασμα μεταξύ Βενεζουέλας και Νήσου Τρινιδάδ, μέσω ανάπλου του παραποτάμου του Αχέροντα ή Ορινόκου και εξόδου προς τον Ατλαντικό από άλλον παραπόταμο του Ορινόκου, τον Ρίο Γκράντε. Πράγματι, ο Ορινόκος είναι ο μόνος ποταμός της γής που εκβάλλει με το δέλτα του σε δύο θάλασσες, την Καραϊβική και τον Ατλαντικό, με διαχωριστική νοητή γραμμή τα νησιά που αρχίζουν από το ν. Τρινιδάδ, όπως ακριβώς περιγράφει ο Απολλώνιος.

Στην "ανατολική θάλασσα" συνάντησαν "αμέτρητα ποτάμια κι ακρωτήρια" έως ότου, κατά Απολλώνιο, "Κι εκείνη την ημέρα εστρίψανε τον μακρύ κάβο των Αμαζόνων που φυλάγει το λιμάνι τους. Στον κόλπο εκείνης της άκρας της ξηράς, όπου εκβάλλει ο Θερμόδωντας, εξώκειλαν διότι η θάλασσα ήταν πολύ δυνατή." "Κανένας ποταμός δεν είναι σαν αυτόν και κανείς δεν στέλνει επάνω στην ξηρά τόσους δυνατούς παραποτάμους ... Αυτός τρέχει κάτω στον κάμπο ανάμεσα από τα ψηλά βουνά που οι άνθρωποι λένε Αμαζώνεια -ή Αναδώνεια ή Άνδεις- βουνά".

Εδώ περιγράφεται καθαρά η περιοχή εκβολών του "θερμού" Αμαζόνιου ποταμού. Στη συνέχεια παραπλέοντας τις ακτές της Βραζιλίας, η Αργώ φθάνει στη "χώρα των Χαλύβων οι οποίοι σκάβουν τη σκληρή γή που παρέχει σίδηρο", όπου σήμερα η σιδηρομεταλλευτική περιοχή της Βραζιλίας που ξεκινά από την ΠΑΡΝΑΙΜΠΑ και τη ΣΙΕΡΡΑ ΙΜΠΑΠΑ και φθάνει στην ΦΟΡΤΑΛΕΖΑ και το ΠΛΑΝΑΛΤΟ των υψιπέδων ΝΤΟ ΜΠΟΡΠΟΡΕΜΑ. Στους τοίχους αυτών των ορυχείων σιδήρου βρέθηκαν χιλιάδες ελληνικές επιγραφές που αντιγράφηκαν και βρίσκονται στο Πανεπιστήμιο του Ρίο Βραζιλίας.

Από εκεί η Αργώ έφθασε στις εκβολές του "ποταμού του αργύρου", σημερινού Ρίο ντε λα Πλάτα ή ποταμού Φάσι". Αναπλέει τον Φάσι και συναντά αριστερά της "ψηλά βουνά" -Άνδεις- και δεξιά της την "χαμηλή πεδιάδα", όπου η περιοχή μεταξύ ΜΠΟΥΕΝΟΣ ΑΫΡΕΣ ή ΩΡΑΙΟΣ ΑΡΗΣ, της "πεδιάδος του θεού Άρη", κατά τον Απολλώνιο και τη ΡΟΖΑΡΙΟ μέχρι την ΑΣΟΥΝΣΙΟΝ της ΠΑΡΑΓΟΥΑΗΣ ή ΠΑΡΑ-ΓΑΙΑΣ ΓΗΣ.

Από την Ασουνσιόν αναπλέει η Αργώ τον παραπόταμο του Φάσι, π. ΠΙΛΚΟΜΑΓΙΟ, μέσα στο έδαφος της σημερινής ΒΟΛΙΒΙΑΣ ή ΠΟΛΥ-ΒΙΑΣ, στην περιοχή των COLCHIAN ή COLCHIQUEN ή ΚΟΛΧΩΝ που αρχίζει από τη Βόρεια Αργεντινή ή ΧΩΡΑ ΑΡΓΥΡΟΥ.

Από τις πηγές του π. ΠΙΛΚΟΜΑΓΙΟ που συγκοινωνούσαν με τη λίμνη ΠΑΜΠΑ, διαπλέει τη λίμνη ΠΑΜΠΑ και αναπλέει τον π. ΝΤΕΣΑΓΚΡΑΝΤΕ που εκβάλλει στην λ. Πάμπα και συγκοινωνούσε με τη λίμνη ΤΙΤΙΤΑΚΑ μέσω φυσικών καναλιών που διέρχονταν από τις σημερινές πόλεις ΣΙΚΑΣΙΚΑ - ΒΙΑΤΣΑ - ΓΚΟΝΑΚΙ και του κυρίως Ντεσαγκραντε, ο οποίος μόλις εισέρχεται στο Βολιβιανό έδαφος από τις πηγές του στο Περού, διχάζεται σε παραπόταμο που εκβάλλει στη λ. Τιτιτάκα.

Από τη λ. Πάμπα, η Αργώ φθάνει στη λ. Τιτιτάκα, την διαπλέει και αναπλέει τον ποταμό ΒΙΛΚΟΜΑΓΙΟ μέχρι τα υψίπεδα του ΚΟΥΣΚΟ, στα ενδότερα του Περού ή ΠΕΡΙ-ΒΙΑΣ. Είναι εντ... το γεγονός ότι ο ΒΙΛΚΟΜΑΓΙΟ του Περού είναι το ίδιο όνομα του ΠΙΛΚΟΜΑΓΙΟ της Βολιβίας αν και έχουν αντίθετη ροή, διότι ο πρώτος που ονομάζεται και ΟΥΡΟΥΜΠΑΜΠΑ είναι παραπόταμος του Αμαζονίου ΚΑΙ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΕΙ μέσω της λίμνης ΧΟΥΝΙΝ με τον ΕΙΡΗΝΙΚΟ ΩΚΕΑΝΟ!!!, ο δε δεύτερος είναι παραπόταμος του Ρίο ντε λα Πλάτα ή ΠΑΡΑΝΑ ή ΦΑΣΕΩΣ.

Ο Απολλώνιος περιγράφει ότι "από την μεγάλη λίμνη με τα καλάμια" ή Τιτιτάκα, οι Αργοναύτες προχωρώντας βρέθηκαν στο ανάκτορο του Αιήτη από όπου και πήραν το Χρυσόμαλλο Δέρας με τη βοήθεια της Μήδειας.

Στο σημείο αυτό οι Αργοναύτες επιβιβάζονται στην Αργώ γιά το ταξίδι της αναχώρησης μέσω της ιδίας οδού ποτάμιας ναυσιπλοΐας αλλά "δεν είχαμε πορεία κατ' ευθείαν προς τον πόντον -Ατλαντικό- που έχει πολλούς ιχθείς, διά μέσου του ευρέους στομίου του Φάσιδος ποταμού. Εκ κακού δε υπολογισμού εφερόμεθα πολύ οπίσω πλέοντες πάντοτε προς τα επάνω.

Εγκαταλείποντο δε οι πόλεις των Κόλχων από τους ανοήτους Μινύας και ζοφερή νύχτα τους περιέβαλε. Έπειτα τρέχοντες βιαστικά διαπλέαμε το ρεύμα του ποταμού λόγω ανοησιών εις το μέσον της πεδιάδος." -Ορφέως Αργοναυτικά, έκδοσις Πασσά ΗΛΙΟΥ, στίχοι 1040-1072.

Ο κακός υπολογισμός ήταν η άγνοιά τους γύρω από τα πολύπλοκα συστήματα καναλιών των Κόλχων που συνέδεαν τις λίμνες και τα ποτάμια της περιοχής με αποτέλεσμα αντί να εισέλθουν στα κανάλια με ρεύματα προς το Νότο, εισήλθαν στα κανάλια των βορείων ρευμάτων. Τα υπολείμματα αυτών των καναλιών μπορεί να τα δεί και σήμερα ο επισκέπτης του Κούσκο στις Άνδεις του Περού.

Έτσι αντί να καταλήξει στο κύριο ρεύμα του Ρίο ντε λα Πλάτα, η Αργώ κατέληξε στην "Μαιώτιδα Λίμνη" και από εκεί στον ΕΙΡΗΝΙΚΟ ΩΚΕΑΝΟ!!!

Την Μαιώτιδα Λίμνη την εντοπίζουμε στη λίμη ΧΟΥΝΙΝ του Περού. Το σημείο εξόδου της Αργούς στον Ειρηνικό είναι τα νησιά ΠΕΣΚΑΝΤΟΡΕΣ στην παράκτια περιοχή της ΛΙΜΑ.

Στον Ειρηνικό η Αργώ αντιμετωπίζει "την απέραντη αλμύρα που κατέρχεται θορυβωδώς από τα βόρεια πέρατα προς τον Ωκεανό" -Ορφ. Αργ. στίχος 1072 και 1073-, που είναι το κατερχόμενο Ρεύμα της Καλιφόρνιας το μετατρεπόμενον στο Βόρειο Ισημερινό Ρεύμα.

Από το Νότο έρχεται το ομόρροπο Ρεύμα του Περού που μετατρέπεται στο Νότιο Ισημερινό Ρεύμα. Η Αργώ είναι αναγκασμένη να ακολουθήσει τα δύο συγκλίνοντα Ισημερινά Ρεύματα και να διαπλεύσει τον Ειρηνικό Ωκεανό μέχρι τις Φιλιππίνες, όπου το ίδιο ρεύμα μετατρεπόμενον στο Ιαπωνικό Ρεύμα ΚΟΥΡΟΣΙΒΟ, την προωθεί βορειότατα μέχρι τον ΒΕΡΙΓΓΕΙΟ ΠΟΡΘΜΟ.

Είναι συγκλονιστική η αφήγηση του αυτόπτου Ορφέα, ο οποίος γράφει: "επίσης περάσαμε από τους ΥΠΕΡΒΟΡΕΙΟΥΣ!!! ... και όταν φάνηκε κατά τη δεκάτη μέρα η αυγή που φωτίζει τους ανθρώπους, προσεγγίσαμε στα Ριπαία υψώματα, από εκεί δε αμέσως η Αργώ προχωρώντας ταχέως διήρχετο διά μέσου στενού ρείθρου -ΒΕΡΙΓΓΕΙΟΥ ΠΟΡΘΜΟΥ- και έπεσε μέσα εις τον Ωκεανόν - ΒΟΡΕΙΟ ΠΑΓΩΜΕΝΟ ΩΚΕΑΝΟ-. Αυτόν δε οι ΥΠΕΡΒΟΡΕΙΟΙ άνθρωποι ονομάζουν ΚΡΟΝΙΟΝ ΠΟΝΤΟΝ και ΝΕΚΡΑΝ ΘΑΛΑΣΣΑΝ. Εμείς δε νομίζαμε ότι δεν θα μπορούσαμε να διαφύγουμε την ολοσχερή καταστροφή, εάν ο Αγκαίος δεν κατεύθυνε το πλοίο ...ώστε να έλθει εις την δεξιάν πλευρά του αιγιαλού, αναγκάσας αυτό να υπακούσει εις τα πελεκητά πηδάλια."

Εκεί αφού κάνουν σπονδές στην πόλη των Υπερβορείων, την Ερμηόνεια, όπου έχει τις εκβολές του ο "γιγαντιαίος δεύτερος Αχέρων ποταμός" -π. ΜΑΚΕΝΖΙ του Καναδά-, αφού παρακάμπτουν "μίαν τραχεία και εξέχουσα καμπή" ήτοι τη Βόρεια Αλάσκα. Σύμφωνα με το κείμενο "οι υπερβόρειοι άνθρωποι Κιμμέριοι ή ΧΕΙΜΕΡΙΟΙ, είναι οι μόνοι από όλους τους ανθρώπους που στερούνται από το φώς του ηλίου, του διατρέχοντος διά πυρός, όχι μόνον λόγω της εξάμηνης "νύχτας" αλλά και διότι "η πελωρία Φλέγρη" -ΒΡΑΧΩΔΗ ΟΡΗ- κρύβει τον ήλιο ακόμη και στη διάρκεια της εξάμηνης "ημέρας", λόγω της μικρής γωνίας του ορίζοντα και του ηλίου.

Εκεί η Αργώ φέρεται να διαμαρτύρεται διότι "θα κινδυνεύσει να περιέλθει σε άθλια και τρομερή δυστυχία εάν πλησιάσει τις ΙΕΡΝΙΔΕΣ ΝΗΣΟΥΣ -Νησιά Κόλπου Μέλβιλ και Μπάφιν- εάν οι Αργοναύτες αφού παρακάμψουν τα ιερά ακρωτήρια -ΘΟΥΛΗΣ ΓΡΟΙΛΑΝΔΙΑΣ- δεν φθάσουν εις τον κόλπον εσωτερικώς της ξηράς και της απεράντου θαλάσσης -του Ατλαντικού- και αν η ίδια δεν φθάσει ξανά στο Ατλάντειον Πέλαγος."

Πράγματι, ο διάπλους των Κόλπων των θαλάσσιων λαβυρίνθων του Βορείου Καναδά και ο έκπλους από τον Κόλπο του Λάνκαστερ προς τον Κόλπο του Μπάφιν είναι ακατόρθωτος άθλος αν δεν χρησιμοποιηθούν έμπειροι αυτόχθονες πλοηγοί, ακόμη και σήμερα. Το ελληνικό ναυτικό δαιμόνιο βγάζει την Αργώ από το χάος των θαλάσσιων λαβυρίνθων και τελικά η Αργώ παραπλέει την κυρίως Ιερνίδα Νήσο -Γροιλανδία- από τον "εύκολο" πλέον κόλπο του Μπάφιν, στρέφοντας επιτέλους νότια γιά να εισέλθει στον Ατλαντικό Ωκεανό.

Η πορεία είναι "υποχρεωτική" διότι το κατερχόμενο ψυχρό Ρεύμα του Λαμπραντόρ δεν αφήνει περιθώρια γιά επιλογές πορείας. Το Ρεύμα τους οδηγεί υποχρεωτικά στη Νέα Γή, Νήσο του Καναδά ή κατά το κείμενο "Νήσον της Δήμητρος", όπου ο Ορφέας διατάζει να μην πλησιάσουν το αφιλόξενο νησί. Ο Αγκαίος έκλινε τα πηδάλια αριστερά γιά να εμποδίσει την Αργώ να πλεύσει δεξιά και να προσορμισθεί στη Νέα Γή.

Το Ρεύμα του Λαμπραντόρ τους οδηγεί στις ακτές της σημερινής Βοστώνης των Η.Π.Α., όπου εξουδετερώνεται από το ανερχόμενο GULF STREAM, το οποίο παρασύρει την Αργώ μέχρι τη Νήσο ΜΑΔΕΡΑ ή κατά το κείμενο, "Νησί της Κίρκης".

Από εκεί έπλευσαν στην "ΤΑΡΤΗΣΣΟ" της Ιβηρίας και κατά το κείμενο "διαπλέοντες την θάλασσαν εφθάσαμεν επάνω εις το στόμιον της Ταρτησσού και προσεγγίσαμε στις ΣΤΗΛΕΣ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΕΟΥΣ -Γιβραλτάρ- ... και εφθάσαμεν εις τα βαθειά νερά της ΣΑΡΔΟΥΣ -Σαρδηνίας- και εις τους κόλπους των ΛΑΤΙΝΩΝ -Λάτιον Ιταλίας- και εις τας ΛΥΣΟΝΙΑΣ Νήσους -Κορσική, Έλβα- και εις τας ΤΥΡΡΗΝΙΚΑΣ ακτάς -Κόλπος Γένοβας-. Από εκεί επέστρεψαν και αφού "διήλθαν τον θορυβώδη ΛΙΛΥΒΛΙΟ πορθμό -Πορθμός Μεσσήνης- και εσταμάτησαν στην τριγωνική νήσο του Εγκελάδου - Σικελία- με την φλόγα της Αίτνης.

"Και έφθασαν στην ιερά Κέρκυρα την οποία κατοικούσαν άνθρωποι" και από εκεί "η πολύλαλος Αργώ έτρεχε διά της κωπηλασίας και διέπλεε τα ύδατα του Αμβρακικού κόλπου" φθάνοντας μέσω της Κρήτης και Δήλου και Ακρωτηρίου ΜΑΛΕΗΤΙΔΟΣ -Μαλέας- στην ΙΩΛΚΟ ή κατά το κείμενο "ΚΑΙ Ρ' ΟΙ ΜΕΝ ΠΛΩΟΝΤΕΣ ΕΥΚΤΙΜΕΝΗΝ ΕΠ' ΙΩΛΚΟΝ ΘΥΝΟΝ."

Έχουμε να κάνουμε τις εξής παρατηρήσεις:

α: Η διαγώνια ποτάμια ναυσιπλοΐα του ποταμού Φάσιδος ή Παρανά ή Ρίο ντε λα Πλάτα, που άρχιζε γιά τους Ίνκας από την ΟΥΡΟΥΓΟΥΑΗ ή ΟΥΡΑΙΑ-ΓΑΙΑ και μέσω της ΑΡΓΕΝΤΙΝΗΣ ή ΑΡΓΥΡΑΣ-ΓΑΙΑΣ και ΒΟΛΙΒΙΑΣ ή ΠΟΛΥΒΙΑΣ και ΠΕΡΟΥ ή ΠΕΡΙΒΙΑΣ, κατέληγε στον Ειρηνικό Ωκεανό με τα πολύπλοκα συστήματα καναλιών της λίμνης ΤΙΤΙΤΑΚΑ, ήταν η μόνη ναυσιπλοΐα που επέτρεπε την διείσδυση στον Ειρηνικό.

Διότι ΑΚΡΙΒΩΣ ΣΤΗΝ ΕΚΒΟΛΗ ΤΟΥ ΡΙΟ ΝΤΕ ΛΑ ΠΛΑΤΑ, το Νότιο Ισημερινό Ρεύμα του Ατλαντικού συναντά το βίαιο ανερχόμενο Ρεύμα των Φάλκλαντ και στρέφονται ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ με κατεύθυνση τη Νότια Αφρική, παρασύροντας μαζί τους οποιοδήποτε σκάφος με ανεπαρκή ταχύτητα. Όλη η πορεία που περιγράφει ο Απολλώνιος και ο Ορφέας επαληθεύεται ως η μόνη δυνατή πορεία γιά σκάφη που θα ήθελαν να φθάσουν στον Ειρηνικό έχοντας συνεργούς και όχι αντιπάλους τα Ωκεάνεια ρεύματα, εφ' όσον δεν υπήρχε η δίαυλος του Παναμά. Όπως χαρακτηριστικά είπε έμπειρος έλληνας καπετάνιος: "Είναι απίστευτο αλλά οι διαόλοι είχαν βρεί τη μόνη πορεία που θα έσπρωχνε το καράβι να κάνει το γύρο του κόσμου με μηδέν καύσιμα, πιάνοντας μονάχα τα ρέματα της θάλασσας." Αφήνουμε τον αναγνώστη να υπολογίσει μόνος του τι γνώσεις ναυτιλίας είχαν "οι διαόλοι" της αργούς και οι έλληνες ωκεανοπόροι της εποχής.

β: Με τα ανωτέρω δεδομένα οι Κόλχοι έχοντας στον έλεγχό τους τα συστήματα διωρύγων της λ. Τιτιτάκα, είχαν στην κυριολεξία τον έλεγχο της παγκόσμιας ναυσιπλοΐας, διότι όλα τα πλοία γιά να περάσουν από τον Ατλαντικό στον Ειρηνικό χωρίς να εμπλακούν στο αντίθετο βίαιο ρεύμα που αρχίζει από τις ακτές της Κεντρικής Χιλής, κυκλώνει το Ακρ. Χόρ, φθάνει στις εκβολές του Φάσιδος και στρέφει προς την Αφρική, ΕΠΡΕΠΕ να δώσουν φόρο διαύλου στους Κόλχους ή ΙΝΑΧΟΥΣ ή ΙΑΝΑΚΟΥΣ ή ΙΝΚΑΣ. Τονίζουμε ότι ακόμη σήμερα οι μύθοι των Ίνκας ομιλούν γιά "ανθρώπους και πλοία που έβγαιναν από τη λίμνη με τα καλάμια, Τιτιτάκα".__

γ: Ο Απολλώνιος περιγράφει καθαρά ότι όταν η Αργώ περασε τον Θερμόδωντα -Αμαζόνιο- γιά να φθάσει στον ποταμό Φάσι -Ρίο ντε λα Πλάτα- "έδυσε ο αστερισμός της Μεγάλης Άρκτου". Γιά όσους γνωρίζουν στοιχειώδη αστρονομικά δεδομένα και ναυσιπλοΐα είναι αμέσως κατανοητό ότι μόνον όσοι περνούν από το Βόρειο στο Νότιο ημισφαίριο δεν βλέπουν πλέον τη "Μεγάλη Άρκτο", η οποία φαίνεται ότι "δύει". Αυτό το φαινόμενο είναι αδύνατον να παρατηρηθεί από τον Εύξεινο Πόντο του Βορείου ημισφαιρίου όπου η "Μεγάλη Άρκτος" δεν δύει ποτέ και άρα η Αργώ ΤΑΞΙΔΕΨΕ στο ΝΟΤΙΟ ΗΜΙΣΦΑΙΡΙΟ.

δ: Επειδή οι COLCHIQUEN INKAS και οι AMAZONS των Απολλώνιων κειμένων και των Ορφικών κειμένων δεν υπήρχαν στην Αφρική κάτω από τον Ισημερινό, όπου "δύει η Άρκτος", αλλά ΥΠΗΡΧΑΝ ΚΑΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΩΣ ΛΑΟΙ ΚΑΙ ΩΣ ΤΟΠΟΝΥΜΙΑ της Νοτίου Αμερικής ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ, άρα οι Αργοναύτες έπλευσαν έως την ΚΟΛΧΙΔΑ της ΝΟΤΙΟΥ ΑΜΕΡΙΚΗΣ.

ε: Επειδή δεν υπάρχουν κατάλοιπα λατρείας του Άρεως στη Νότια Αφρική, αλλά υπάρχουν στη Νότια Αμερική μέχρι ονοματολογίας πόλεων ARES, BUENOS ARES ή AYRES κλπ., άρα ΕΚΕΙ οι Αργοναύτες "ετίμησαν με σπονδές τους ξένους θεούς και τον Άρη", επίσημη θεότητα των Κόλχων "τρομερών πολεμιστών" κατά τον Απολλώνιο.

στ: Η αναζήτηση της ετυμολογίας των ΕΛΛΗΣΠΟΝΤΟΣ και ΕΛΛΗ μας οδηγεί στη ρίζα ΕΛΙΗ που σημαίνει ΘΕΡΜΗ Λάμψις, ενώ ο ΦΡΙΞΟΣ φέρεται ως ο ήρωας της βροντής ή ΧΑΛΚΙΟΠΗΣ και η μητέρα των δύο, η ΝΕΦΕΛΗ ως ΘΥΕΛΛΩΔΕΣ ΝΕΦΟΣ που φέρνει την ΑΙΓΑ ή ΑΙΓΙΔΑ ή ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ ή τον ΚΡΙΟ. Κάνουμε διασταύρωση πληροφοριών από τη Σανσκριτική Μυθολογία, όπου ο MESHA ή MEHA είναι "ο κριός ο διαχέων βροχή από το ουρούν νέφος". Ίδε Γαλλική μετάφραση του DE GUBERNATIS στο έργο του "ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ ΖΩΟΛΟΓΙΑΣ", Ι,427.

Στα Βεδικά κείμενα ο Ίντρα λέγει ότι ο θεός της βροχής και της βροντής παρίσταται με ΗΡΩΙΚΟ ΚΡΙΟ. Ίδε σύγγραμμα του SCHWARTZ, "URSPRUNG DER MYTHOLOGIE" σελ. 219. Ίδε ομοίως συγγράμματα του FORCHHAMMER "HELLENIKA" σελ. 200 και "DADUCHOS" σελ. 63.

Παραθέτουμε το μύθο:

Ο γυιός του Αιόλου, ο Αθάμας, βασιλεύς των Μινύων, παντρεύεται τη Νεφέλη και γεννά τον Φρίξο και την Έλλη. Ο Αθάμας εγκαταλείπει τη Νεφέλη και παντρεύεται την Ινώ, κόρη του Κάδμου, διωγμένου από τον Αίγυπτο. Η Ινώ μισεί τον Φρίξο και την Έλλη και ενώ υπό τις συμβουλές της πρόκειται να σφαγεί ο Φρίξος, η Νεφέλη στέλνει τον κριό που σώζει τα δύο παιδιά πάνω στη ράχη του. Η Έλλη πέφτει από τον κριό και πνίγεται στο στενό που οδηγεί στον "άξεινο" αφιλόξενο πόντο. Ο Φρίξος, μόνος, φθάνει στην Αία Κολχίδος, όπου βασιλεύει ο Αιήτης και θυσιάζει τον κριό στον Φύξιο Δία - Δία των φυγάδων-. Προσφέρει το "δέρας" στον Αιήτη κι εκείνος το αφιερώνει στον Άρη κρεμώντας το στην ΔΡΥΝ του άλσους του ναού του Άρεως.

Η Ινώ με όσα έκανε γίνεται εχθρός του Διός και της Ήρας. Η Ήρα εμβάλλει παραφροσύνη στον Αθάμαντα, ο οποίος σκοτώνει τον γυιό της Λέαρχο και θέλει να σκοτώσει και τον άλλο γυιό της Μελικέρτη. Η Ινώ διαφεύγει με το Μελικέρτη αλλά πεθαίνει μαζί του στη Μεγαρίδα, πέφτοντας από τις Σκιρωνίδες πέτρες στη θάλασσα. Έκτοτε θεωρείται θεά της θάλασσας και προστάτις των ναυτικών που κινδυνεύουν.

Ο αδελφός του Αθάμαντα, ο Κρηθεύς κτίζει την Ιωλκό και αφήνει νόμιμο διάδοχο τον Αίσωνα, ο οποίος γεννά τον Ιάσονα. Ο αδελφός του Αίσωνα, ο Πελίας σφετερίζεται το θρόνο της Ιωλκού και ο Ιάσων ως νόμιμος κληρονόμος απαιτεί τον θρόνο. Ο Αίσων δέχεται υπό τον όρο ότι ο Ιάσων θα φέρει από την Κολχίδα το χρυσόμαλλο δέρας. Ο Ιάσων φέρει εις πέρας την Αργοναυτική εκστρατεία και επιστρέφει με το δέρας και με τη Μήδεια, κόρη του Αιήτη. Ο Πελίας μην αναμένοντας την επιστροφή του Ιάσονα, έχει δολοφονήσει τον αδελφό του, Αίσωνα. Ο Ιάσων εκδικείται σκοτώνοντας τον Πελία αλλά διωκόμενος από το γυιό του Άκαστο, καταφεύγει με τη Μήδεια στην Κόρινθο. Στην Κόρινθο η Μήδεια σκοτώνει τα παιδιά της και την αντίζηλό της, Γλαύκη, φεύγοντας στην Αθήνα όπου ενώνεται με τον Αιγέα. Με τον Αιγέα γεννά το Μήδο, τον οικιστή της Μηδείας.__

Επιστρέφοντας στην αρχή του μύθου αναφέρουμε ότι μετά την εγκατάλειψη της ΠΡΩΤΗΣ ΣΥΖΥΓΟΥ ΤΟΥ ΝΕΦΕΛΗΣ και το γάμο με τη ΔΕΥΤΕΡΗ ΣΥΖΥΓΟ ΙΝΩ, ο Αθάμας αντιμετωπίζει φοβερή ΞΗΡΑΣΙΑ στη χώρα του και ερωτά τους Δελφούς γα το πρακτέον. Οι Δελφοί απαντούν ότι πρέπει να θυσιασθεί ο Λέαρχος της "θαλάσσιας" Ινούς. Η Ινώ όμως διαστρέφει το χρησμό γιά να σώσει το γυιό της και πείθει τους αγγελιοφόρους του Αθάμαντα να αναφέρουν ότι οι Δελφοί συμβούλευσαν να θυσιασθεί ο Φρίξος της "γήινης" Νεφέλης.

ΑΠΟΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ:

Μετά τη βύθιση της ΔΡΥΙΔΟΣ ΗΠΕΙΡΟΥ και την εμφάνιση της ΜΕΣΟΓΕΙΟΥ ΘΑΛΑΣΣΗΣ, οι αυτόχθονες ηγέτες όπως ο Αθάμας εγκαταλείπουν την τεχνολογία ελέγχου καιρού, που προκαλεί βροχοπτώσεις χρήσιμες στη γεωργία και επιδίδονται σε ανάπτυξη της ναυτικής τέχνης ή ΙΝΟΥΣ. Οι ναυτικοί μισούν τις καταιγίδες ενώ οι γεωργοί τις αγαπούν διότι προκαλούν βροχοπτώσεις, όπως η θαλάσσια Ινώ μισεί τη βροντή ή ΦΡΙΞΟ και την αστραπή ή ΕΛΛΗ ή ΕΛΙΗ ενώ η γήινη Νεφέλη αγαπά τα "παιδιά" της.

Η τάξη των ναυτικών "ΙΝΩ" ετοιμάζεται να εξοντώσει την τάξη του ιερατείου του ΦΡΙΞΟΥ που προκαλεί καταιγίδες με τεχνολογία. Αλλά η ανώτερη τάξη ιερατείου ή ΝΕΦΕΛΗ που διαθέτει τεχνολογία ΟΛΙΚΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ ΚΑΙΡΟΥ και δημιουργίας νεφελών, με κέντρο τους Δελφούς, φυγαδεύει το ιερατείο του Φρίξου και της Έλλης προς δυσμάς στους ορεινούς Κόλχους των Αμαζώνειων ορέων οι οποίοι είχαν ανάγκη τις ελεγχόμενες βροχοπτώσεςι γιά τη γεωργία τους.

Η τάξη ιερατείου της Έλλης "πνίγεται" δηλαδή εγκαθίσταται μόνιμα στο πέρασμα προς τον Άξεινο Πόντο δηλαδή στις Ηράκλειες Στήλες που οδηγούν στον Ατλαντικό Ωκεανό και χρησιμοποιεί την τεχνολογία της ΕΛΙΗΣ ή ΛΑΜΠΟΥΣΑΣ ΑΣΤΡΑΠΗΣ σαν φράγμα καταιγίδων που θα εμπόδιζαν τους ναυτικούς να συλλάβουν το πλοίο του ΚΡΙΟΥ, με καταδίωξη πέραν των Ηρακλείων Στηλών.

Η τάξη ιερατείου του Φρίξου με τον ΚΡΙΟ φθάνει στην Κολχίδα του Αιήτη. Το πλοίο "θυσιάζεται" ή αφιερώνεται στο Δία ενώ το "δέρμα" του δηλαδή τα αποτελέσματα της τεχνολογίας του Φρίξιου ιερατείου που μετέφερε στο "σώμα" του, αφιερώνεται στον Άρη, θεό του πολέμου.

Το Φρίξιο ιερατείο , δηλαδή το "σώμα του Κριού" αφιερώνεται στον Φύξιο Δία ή Δία των Φυγάδων ενώ το "δέρας του Κριού" δηλαδή η τεχνολογία της προκλήσεως ΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΒΡΟΝΤΗΣ από τον ουρανό, χρησιμοποιείται από τους Κόλχους γιά τις επιθετικές και αμυντικές τους πολεμικές τέχνες. Στο σημείο αυτό αναφέρουμε ότι η ΝΕΦΕΛΗ φέρεται μητέρα των Κενταύρων δαιμόνων της ΘΥΕΛΛΗΣ και επομένως ο Φρίξος και η Έλλη έχουν ανάλογες ιδιότητες.

Το κεντρικό ιερατείο της ΗΡΑΣ των Δελφών μετά τη φυγάδευση της ιερατικής τάξεως Φρίξου και Έλλης, διαβλέποντας ότι η ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΗ ΕΜΦΑΣΗ ΣΤΟ ΡΟΛΟ ΤΗΣ ΝΑΥΤΙΛΙΑΣ απέβαινε εις βάρος της Ελλάδος με τη συνεπαγόμενη ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ της ΓΕΩΡΓΙΑΣ και ΚΤΗΝΟΤΡΟΦΙΑΣ, πείθει τους Θεσσαλούς ηγεμόνες όπως ο Αθάμας να "σκοτώσουν" δηλαδή να περικόψουν ένα μέρος της ναυτιλίας, τον "ΛΕΑΡΧΟ", διότι διαφορετικά θα ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΤΑΝ Η ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ από ΕΛΛΕΙΨΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΣΙΤΗΡΩΝ.

Πράγματι, ο Αθάμας αντιμετωπίζει ΜΕΓΑΛΗ ΞΗΡΑΣΙΑ και ΕΛΛΕΙΨΗ ΣΙΤΗΡΩΝ ή ΧΡΥΣΩΝ ΣΤΑΧΕΩΝ της ΔΗΜΗΤΡΟΣ. Διότι ο ΚΡΙΟΣ που φέρνει τη ΒΡΟΧΗ έχει "ένδυμα" δηλαδή αποτέλεσμα και ιδιότητα να αυξάνει τους ΧΡΥΣΟΥΣ ΚΑΡΠΟΥΣ ΤΗΣ ΔΗΜΗΤΡΟΣ.

Ο Ιάσων γιά να πάρει το θρόνο που σφετερίζεται ο Πελίας πρέπει να λύσει το θεσσαλικό και πανελλήνιο πρόβλημα της ξηρασίας και της έλλειψης σιτηρών. Γιά να γίνει αυτό συναθροίζει όλους τους ενδιαφερόμενους - πενήντα γυιούς βασιλέων- και αποπλέει προς την Κολχίδα γιά να φέρει πίσω στην Ιωλκό την τάξη των φυγάδων τεχνοκρατών και την χαμένη επιστήμη της αρδεύσεως και του Μετεωρολογικού ελέγχου των βροχοπτώσεων.

Το ΧΡΥΣΟΜΑΛΛΟ ΔΕΡΑΣ είναι κάτι περισσότερο από επιστήμη ελέγχου καιρού. Είναι η γνώση και επιστήμη των αποτελεσμάτων του ΧΡΥΣΟΥ ΗΛΙΟΥ ή ΗΛΙΑΚΟΥ ΛΟΓΟΥ πάνω στο ΠΝΕΥΜΑ, στις ΤΕΧΝΕΣ και στην ΥΛΗ.

Εκτός από ΧΡΥΣΟΥΣ ΚΑΡΠΟΥΣ ΔΗΜΗΤΡΟΣ παράγει ΧΡΥΣΟΥΣ ΚΑΡΠΟΥΣ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΑΡΡΕΝΟΣ ΔΙΟΣ και ΧΡΥΣΟΥΣ ΚΑΡΠΟΥΣ ΤΕΧΝΩΝ ΕΡΜΑΦΡΟΔΙΤΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΟΣ.

Είναι η γνώση ελέγχου των ΜΕΤΡΩΝ απουσίας και παρουσίας του Ηλίου, ηλιοφάνειας και νεφέλης, πνευματικής διαύγειας και πνευματικής αναπαύσεως, εξάρσεως τεχνών και συντηρήσεως τεχνών.

Αυτοί οι τρείς τομείς "επιστημών" βρίσκονταν στα χέρια ενός "ιερατείου" που κακώς είχε διωχθεί γιά να καταφύγει στους Κόλχους Ίναχους ή Ίνκας, ως απογόνους του Ίναγου Πελασγού Άργους. -Ωγυγία, Τόμος Δ, σελίς 513 και Απολλόδωρος, βιβλίο Α, σελίς 14.-

Η προέλευση της τάξεως του θαλάσσιου ιερατείου "ΙΝΟΥΣ", ως κόρης του Κάδμου Πελασγού, βασιλέως Λιβύης, ο οποίος διώχθηκε από τον Αίγυπτο Πελασγό, βασιλέα της Αιγύπτου, αφήνει υποψίες περί διαβρώσεως των ελληνικών ιερατείων της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΛΙΒΥΗΣ από "ηλιακούς" Άτλαντες αποίκους των ακτών Βορείου Αφρικής ή από "σεληνιακούς" Άτλαντες ως υπολείμματα της ορδής που από τις ακτές της Αφρικής έφθασε στο Ασιατικό Παμίρ.

Οποιαδήποτε υπόθεση είναι παρακινδυνευμένη. Σημασία έχει ότι, αν και ελληνική, η τάξη ιερατείου της θαλάσσιας Κάδμιας Ινούς δεν εργαζόταν γιά το συμφέρον της Ελλάδος αλλά γιά το αντίθετο. Έτσι μόνον αποκτά νόημα η διένεξη μεταξύ ιερατείου Ινούς και ιερατείου Ήρας Δελφών.

Μία αυθαίρετη υπόθεση μας οδηγεί στη σκέψη ότι οι άτλαντες Αφρικής διέβρωσαν τους Έλληνες Λιβύης και τα τοπικά ιερατεία. Όταν αυτά τα ιερατεία ήλθαν στην Ελλάδα, αλλοίωσαν τον τρόπο ζωής των ελλήνων δίνοντας έμφαση στη ναυτιλία και μειώνοντας την αυτονομία της χώρας σε ΧΕΡΣΑΙΑ ΠΑΡΑΓΩΓΗ, ώστε οι έλληνες να μετατραπούν από ΑΥΤΟΝΟΜΟΥΣ ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟΥΣ σε ΕΞΑΡΤΩΜΕΝΟΥΣ ΝΑΥΤΙΚΟΥΣ ΕΜΠΟΡΟΥΣ, δηλαδή από ΑΥΤΟΝΟΜΟΥΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΣ σε ΕΞΑΡΤΩΜΕΝΟΥΣ ΕΜΠΟΡΟΥΣ ΔΙΑΣΠΟΡΑΣ.

Η τακτική αυτή επαληθεύεται σήμερα στην Ελλάδα του 1984 της οποίας ο τεράστιος στόλος ΔΥΣΑΝΑΛΟΓΟΣ με το ΔΥΝΑΜΙΚΟ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟΝΟΜΙΑΣ, παροπλίζεται βαθμιαία, διότι το Σημιτομογγολικό Κατεστημένο πλησιάζει να κάνει κατοχή της ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ και έγινε ρυθμιστής των διεθνών ναυλώσεων αποκλείοντας από τις ναυλώσεις τα ελληνικά πλοία.

Στην σημερινή Ελλάδα που δεν παράγει ΤΙΠΟΤΕ ΑΥΤΟΝΟΜΟ και ΑΥΤΑΡΚΕΣ, υπάρχουν προδοτικές κυβερνήσεις που ομιλούν ακόμη γιά "ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΝΑΥΤΙΛΙΑΣ" αλλά παραβλέπουν σκόπιμα την "ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΑΥΤΟΝΟΜΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ" και υποκρίνονται ότι δεν γνωρίζουν το ΥΔΡΟΚΕΦΑΛΟ της ελληνικής ναυτιλίας σε σχέση με την ΜΗΔΕΝΙΚΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ.

Επιστρέφουμε στο θέμα. Ο Ιάσων και οι πενήντα βασιλόπαιδες-ήρωες επιστρέφουν με το "Χρυσόμαλλο Δέρας" και αποκαθιστούν στην Ελλάδα την αυτονομία πνεύματος, τεχνών και υλικής παραγωγής που προϋπήρχε της αφίξεως των ΚΑΔΜΕΙΩΝ ΙΕΡΑΤΕΙΩΝ.

Στο πρόσωπο της Μήδειας που ακολουθεί τον Ιάσονα αναγνωρίζουμε ετυμολογικά τα "ΜΗΔΕΑ" και "ΜΗΔΟΜΑΙ" που σημαίνουν αντιστοίχως "ΓΕΝΝΗΤΙΚΑ ΜΟΡΙΑ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ" και "ΦΡΟΝΤΙΖΩ ΑΝΑΠΤΥΞΗ".

Σε μία σημερινή επανάληψη του Αργοναυτικού Έπους, οι σύγχρονοι Έλληνες "Αργοναύτες" θα έπρεπε εκτός από την παγκόσμια συσπείρωση των ελληνικών φύλων -ίδε σελίδα 57,58 (71,72 του πρωτότυπου ή ΙΑ80,ΙΑ81 του παρόντος)-, να "ΚΛΕΨΟΥΝ" ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΦΥΛΑ ΤΩΝ ΣΗΜΕΡΙΝΩΝ "ΙΝΑΧΩΝ ΚΟΛΧΩΝ" ΤΙΣ ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΤΕΧΝΕΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΠΟΥ ΚΑΠΟΤΕ ΥΠΗΡΧΑΝ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΗΚΑΝ ΕΔΩ ΣΤΗΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ, ΑΛΛΑ ΔΙΩΧΘΗΚΑΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΗΜΕΡΙΝΟΥΣ "ΚΑΔΜΟΥΣ" ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΠΡΟΔΟΤΙΚΩΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΝ.

ΔΙΟΤΙ Η ΓΝΩΣΗ ΔΕΝ ΑΝΗΚΕΙ ΜΟΝΟΝ ΣΤΟΥΣ ΑΠΟΙΚΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ "ΚΟΛΧΟΥΣ" ΑΛΛΑ ΚΥΡΙΩΣ ΣΤΗ ΓΗ ΠΟΥ ΤΗ ΓΕΝΝΗΣΕ, ΣΤΗΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ.

ΟΙ ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ "ΑΡΓΟΝΑΥΤΕΣ" ΚΑΛΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΦΕΡΟΥΝ ΠΙΣΩ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ "ΤΟ ΧΡΥΣΟΜΑΛΛΟ ΔΕΡΑΣ" ΤΗΣ ΓΝΩΣΕΩΣ ΑΔΙΑΦΟΡΩΝΤΑΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΤΟΥ ΑΙΗΤΗ, δηλαδή τους Διεθνείς Νόμους Κατοχυρώσεως Εφευρέσεων σε οποιοδήποτε τομέα της ΓΝΩΣΗΣ. Αδιαφορώντας γιά τις Εκτελεστικές Αστυνομικές Εξουσίες που είναι διορισμένες να εφαρμόζουν αυτούς τους Νόμους.

Οι σύγχρονοι Αργοναύτες πρέπει να βάλουν "ΔΥΝΑΜΙΤΗ" στα θεμέλια Ιδρυμάτων τύπου ΦΟΡΝΤ και ΦΟΥΛΜΠΡΑΪΤ που δημιουργήθηκαν από τους "Κάδμους και τις Ινούς" των "ΒΟΙΩΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ" ήτοι των "ΠΡΟΔΟΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΕΚΤΟΝΩΝ" με σκοπό τη φυγάδευση της ΓΝΩΣΗΣ που συνεχίζει να παράγει η Ελλάδα.

Οι σύγχρονοι Αργοναύτες πρέπει πάσει θυσία να ΚΛΕΨΟΥΝ τη φυγαδευμένη, εξ αιτίας των Κάδμων, ΓΝΩΣΗ και να τη ΦΕΡΟΥΝ ΠΙΣΩ στην ΕΛΛΑΔΑ όπου ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΗΚΕ. Όλοι οι έλληνες "ευγενείς βασιλόπαιδες του πνεύματος" δηλαδή οι ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ διατάσσονται από το ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ να ΚΑΤΑΛΗΣΤΕΨΟΥΝ τη φυγαδευμένη γνώση από τους παράνομους κατόχους της και να τη φέρουν στην ΕΛΛΑΔΑ γιά μία ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΑΦΕΤΗΡΙΑ ΑΥΤΟΝΟΜΙΑΣ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ, ΤΕΧΝΩΝ, ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ και ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ.

Και αν αυτό συμβεί, ΚΑΙ ΗΔΗ ΣΥΝΕΒΗ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΗΣ Ο.Ε.Α., τότε αυτομάτως η ελληνικη "Ναυτιλία" θα έχει ΑΝΑΛΟΓΗ ΥΠΟΔΟΜΗ και το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΜΠΟΡΙΚΟ ΔΑΙΜΟΝΙΟ θα έχει το φυσιολογικό του αντίκρυσμα και έρεισμα στη μεταφορά της αυτόνομης ελληνικής ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ. Διότι η ΙΣΤΟΡΙΑ διδάσκει ότι λαοί που έχασαν ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ έχασαν ΤΑ ΠΑΝΤΑ.

Ο λαός που δεν βασίζεται στην ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ αλλά στην ΕΜΠΟΡΙΑ ΞΕΝΩΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΜΑΤΩΝ είναι καταδικασμένος να μετατραπεί σε ΔΙΕΘΝΗ ΕΠΑΙΤΗ ΝΑΥΛΩΝ ή να γίνει λαός ΥΠΟΥΛΩΝ ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΩΝ, ΤΡΑΠΕΖΙΤΩΝ ΚΑΙ ΕΜΠΟΡΩΝ, όπως η Σημιτομογγολική ομοφυλία.

Είναι αξιοσημείωτος ο υπαινιγμός της σχέσεως ανάμεσα στους ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΦΟΠΛΙΣΤΕΣ και στους ΑΡΓΟΝΑΥΤΕΣ οι οποίοι αν και άσσοι της ναυσιπλοΐας ΕΔΩΣΑΝ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ και ΦΡΟΝΤΙΣΑΝ ΠΑΝΩ ΑΠ' ΟΛΑ ΤΗΝ ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ με την ΑΡΠΑΓΗ και την ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ του "χρυσόμαλλου δέρατος" της ΓΝΩΣΕΩΣ ΓΙΑ ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ.

ζ: Σε ό,τι αφορά τους "ισχυρισμούς" των γραφόντων γιά την ύπαρξη τεχνολογίας ελέγχου καιρού στα αρχαία ελληνικά ιερατεία-πανεπιστήμια, θα τους συσχετίσουμε με τους "ισχυρισμούς" του Ν.Μαργιώρη στο βιβλίο του

"ΔΡΑΒΙΔΕΣ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ", σελίς 74:

"Ο ανταγωνισμός των δύο υπερδυνάμεων της εποχής εκείνης, ΔΡΑΒΙΔΩΝ και ΑΤΛΑΝΤΙΝΩΝ, είχε βαθειές τις ρίζες του. Οι δύο αυτοί διαφορετικοί λαοί προήλθαν από αστερισμούς με σύσταση μαγνητική αντίθετη και ψυχοσύνθεση ολωσδιόλου άλλη.

Η αρχαία σοφία μας εμπιστεύεται ότι οι Δραβίδες, οι ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΟΙ άποικοι της γής ήλθαν από τον αστερισμό της Ανδρομέδας και κατοίκησαν στην πεδινή περιοχή της Μεσογείου. Ο τόπος αυτός καλύφθηκε από μαγνητική καλύπτρα και αποτέλεσε τον κήπο της Εδέμ ή τον Παράδεισο.

Οι Ατλαντίνοι ήλθαν από τον αστερισμό του Ηρακλή και κατοίκησαν στην ...Ατλαντίδα. Ήταν η έχθρα τους τόσο μεγάλη και η μανία τους να αλληλοκαταστραφούν τόσο πολλή, ώστε κάθε εφεύρεσή τους και κάθε τεχνική τους ανάπτυξη, αντικειμενικό σκοπό είχε την καταστροφή του αντιπάλου. Οι Ανδρομεδικοί ήταν πνευματικοί και προ παντός ανώτεροι και μεγαλόκαρδοι ... και θεωρούσαν έγκλημα να σκοτώσουν έναν άνθρωπο, έστω και αν αυτός ήταν Ατλαντίνος, ο μεγαλύτερος εχθρός τους.

Οι Ατλαντίνοι ήταν αντίθετα υλιστές και στον υπέρτατο βαθμό εκδικητικοί και βάναυσοι. Η τεχνοκρατική τους έφεση προήλθε από το κόμπλεξ των προγόνων τους, γιατί οι Δραβίδες είχαν καλύψει όλη τη χώρα τους με άτρωτη καλύπτρα από μαγνητισμό, την περίφημη "ΜΑΓΝΗΤΙΚΗ ΚΑΛΥΠΤΡΑ".

Η μαγνητική καλύπτρα των Δραβίδων είχε πολλά πλεονεκτήματα. Διατηρούσε το κλίμα της Ενδοχώρας σε κατάσταση μόνιμης άνοιξης. Ακόμα επέτρεπε βροχές, μόνον όταν οι υπεύθυνοι της χώρας των Δραβίδων είχαν ανάγκη γιά την παραγωγή τους και γιά την ανανέωση της ατμόσφαιρας από τα απαραίτητα στοιχεία.

Αντίθετα οι Ατλάντιοι δεν είχαν κατορθώσει στη διέλευση των χιλιετηρίδων να πετύχουν το τεχνικό αυτό κατόρθωμα των δραβίδων, όσο και αν προσπαθούσαν με την τεχνοκρατία τους.__ Γιά τούτο, αντικειμενικός σκοπός τους ήταν να πειραματίζονται πάνω σε όπλα υπερκαταστροφής, ώστε να σπάσουν κάποτε αυτό το αρχαιότατο υπερόπλο των Δραβίδων, τη μαγνητική καλύπτρα που τους προφύλαγε από κάθε είδος επιθέσεως των εχθρών τους.

Μ' αυτό το πάθος έφθασαν στο τραγικό τους τέλος, να βρούν και να ανακαλύψουν την ειδική βόμβα-τορπίλλη διάλυσης της μαγνητικής καλύπτρας των Δραβίδων ... με αποτέλεσμα να τη σπάσουν και να σχηματισθούν οι δίνες -ηλεκτρομαγνητικής πυκνώσεως της σεληνιακής τεχνολογίας- με συνέπεια μία αδιάκοπη βροχή κατακλυσμιαία που βάσταξε τουλάχιστον σαράντα μερόνυχτα.

Ταυτόχρονα παρουσιάσθηκαν γεωλογικές αναστατώσεις με αίτιο την απελευθέρωση της ατμόσφαιρας ύστερα από το σπάσιμο της μαγνητικής καλύπτρας. Αυτές οι γεωλογικές αναστατώσεις έφεραν τους δύο ωκεανούς Ειρηνικό και Ατλαντικό μέσα στην Ενδοχώρα όπου βρίσκεται η τωρινή Μεσόγειος Θάλασσα. Όμως προτού σημάνει το τέλος των καιρών, οι Δραβίδες δεν έμειναν αδρανείς. Εξαπέστειλαν τις υπερβόμβες τους που ήταν κατασκευασμένες από αντιύλη. Η ανταπόδωση των βομβών από τους Δραβίδες υπήρξε καταπληκτική και τραγική. Ολόκληρη η μεγαλόνησος ΠΟΣΕΙΔΩΝΙΑ, το τελευταίο απομεινάρι της τεράστιας Ηπείρου Ατλαντίδος καταποντίστηκε αύτανδρη και δεν διέφυγε κανείς μα κανείς από τους κατοίκους της Ατλαντίνους. Όσοι απέφυγαν τον πνιγμό βρέθηκαν με πλοία μακριά από την καταστροφή και μάλιστα όσοι βρίσκονταν στην Αφρική και στις απομακρυσμένες αποικίες τους. Υποθέτουν ότι οι ιθαγενείς της Αμερικής και ίσως της Πολυνησίας ανήκουν στους διασωσμένους από τον καταποντισμό της Ατλαντίδος."

Γιά τους ενδιαφερόμενους ο εκδοτικός οίκος "ΟΜΑΚΟΕΙΟΝ" που τύπωσε τα ανωτέρω εδρεύει στην Αθήνα, Σπ. Τρικούπη 17. Αν ο Ν. Μαργιώρης δεν έπασχε από άκρατο μυστικισμό και από σκόπιμες απόπειρες "κοκτέηλ" μίξεως του ατλάντειου χριστιανισμού με τον Δραβίδιο ορθολογισμό της ΑΠΟΔΕΙΚΤΙΚΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ, θα ήταν ένας έξοχος ερευνητής.

Οι υπογραμμίσεις στο κείμενό του είναι δικές μας και αφορούν ψεύδη που πιστεύουμε ότι δεν παρατίθενται σκόπιμα αλλά από κακή πληροφόρηση του Μαργιώρη στα ταξίδια του σε Ασιατικές χώρες, όπου ήλθε σε επαφή με ινδουϊστικά ιερατεία διαβρωμένα από τον Θιβετιανό Βουδισμό, διαστροφέα των ΡΙΓΚ ΒΕΔΑ με προσμίξεις και επινοήσεις των Σημιτομογγόλων Λάμα.

Πριν εξετάσουμε το θέμα διεξοδικά, αναφέρουμε ότι ναί μεν η χώρα των Δραβίδων ήταν καλυμμένη με δίκτυο μηχανών ηλεκτρομαγνητικής πυκνώσεως-αραιώσεως που δημιουργούσε κατά βούληση βαρομετρικά χαμηλά- υψηλά αντιστοίχως και βροχόπτωση-ηλιοφάνεια αντιστοίχως, αλλά αυτές οι μηχανές δεν ήταν εφεύρεση των γήινων Δραβίδων, ούτε ήταν αδιαπέραστο το πεδίο τους από "πυραύλους" των Ατλαντίνων.

Επειδή κινδυνεύουμε να φύγουμε από την ΑΠΟΔΕΙΚΤΙΚΗ ΛΟΓΙΚΗ, αναιρώντας ή αποδεχόμενοι χωρίς αποδείξεις το ανωτέρω κείμενο, ζητούμε από τον αναγνώστη να αναμένει.

Το μόνο που μπορεί να τον βοηθήσει προς το παρόν είναι η πληροφορία ότι σήμερα ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ελέγχου καιρού, η οποία χρησιμοποιείται στο Ισραήλ και στην Ιταλία γιά την πρόκληση βροχοπτώσεων κατά βούληση και ότι αυτή η τεχνολογία είχε "επινοηθεί" από τον Βίλχεμ Ράιχ στις Η.Π.Α. στις προσπάθειές του γιά την μελέτη απολαβής ενεργείας από την "Οργόνη" της κοσμικής ακτινοβολίας. Ο Βίλχεμ Ράιχ είχε φθάσει στη διατύπωση θεωρητικών μαθηματικών εξισώσεων της "οργόνης" και είχε κατασκευάσει συσσωρευτές ενεργείας από κοσμική ακτινοβολία. Είχε φθάσει σε τεχνολογία ελέγχου καιρού με απλές συσκευές "παραλλήλων σωλήνων" οι οποίες ανάλογα με τη γείωσή τους παρήγαγαν χαμηλά ή υψηλά βαρομετρικά. 

Συνδυασμοί αυτής της τεχνολογίας και των "πυθαγορείων δωδεκαέδρων" έδωσαν στην Ο.Ε.Α. την τεχνολογία των MASER μοριακής αποσυνθέσεως που είναι συγχρόνως και__ μηχανές ελέγχου καιρού γιά διάλυση βαρομετρικού χαμηλού στην μικρή ένταση λειτουργίας τους.

Έτσι αν αποδειχθεί ότι στο 9500 π.χ. οι Δραβίδες δεν ήταν μόνοι τους αλλά είχαν την τεχνική συμπαράσταση κάποιων ΑΛΛΩΝ ΑΝΩΤΕΡΩΝ ΟΝΤΩΝ που προηγούνταν κατά πολύ σε επίπεδο γνώσεων επειδή ήταν ικανοί να κάνουν ΔΙΑΣΤΗΜΙΚΑ ΤΑΞΙΔΙΑ σε διαγαλαξιακές τροχιές, τότε κατά μείζονα λόγο ΑΥΤΑ ΤΑ ΟΝΤΑ είχαν όχι μόνο τεχνολογία ελέγχου καιρού αλλά ΕΛΕΓΧΟΥ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΦΥΣΙΚΩΝ ΦΑΙΝΟΜΕΝΩΝ.

Αν αποδειχθεί ότι στο 9500 π.χ. οι Άτλαντες δεν ήταν μόνοι τους αλλά είχαν τη συμπαράσταση ΑΛΛΩΝ ΑΝΩΤΕΡΩΝ ΟΝΤΩΝ, τότε ποιά είναι η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΗΛΙΑΚΟΥ ΜΑΣ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ, ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ;

Εδώ κλείνουμε την παρεμβολή του τμήματος Υφηγεσίας Ο.Ε.Α. Ιωλκού και επανερχόμεθα στα διατεταγμένα από την Πρυτανεία Ο.Ε.Α. Αθηνών και Μακεδονίας, ελπίζοντας ότι δεν έχουμε απομακρυνθεί από το σκοπό του κειμένου.

Επιστρέφουμε στη σελίδα 76(91η του πρωτότυπου ή ΙΑ101 του παρόντος) όπου αυθαίρετα, μετά τις αποδείξεις ελληνικότητος των Αρμενίων, θίξαμε στην σελίδα 77 (92α του πρωτότυπου ή ΙΑ103 του παρόντος) τη φυλετική συγγένεια Αρμενίων και Θεσσαλών και τη συμμετοχή του Αρμενίου Θετταλού στην Αργοναυτική εκστρατεία, την οποία αναλύσαμε ...συνθέτοντας.

Το θέμα μας είναι ποιά είναι η αλλοίωση που επέφερε η ΠΟΣΟΤΗΤΑ της Σημιτομογγολικής ορδής που από τις Δυτικές ακτές της Αφρικής μετατοπίσθηκε πέραν των Ουραλίων στη Μογγολία και Σιβηρία, πάνω στην ΠΟΙΟΤΗΤΑ του προϋπάρχοντος πληθυσμού των ελληνικών φύλλων, από το 9500- 9000 π.χ.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

Δεν επέφερε καμμία αλλοίωση ούτε μέχρι το 9000 π.χ. αλλά ούτε και μέχρι το 6500 π.χ. διότι κάθε απόπειρα προσπελάσεως έβρισκε το ελληνικό φράγμα των ΑΡΙΜΑΝΩΝ-ΑΡΜΕΝΙΩΝ ΑΡΙΜΑΣΠΩΝ.

Το όνομα αυτού του υπέροχου λαού το βρίσκουμε στην περιγραφή του Παυσανία Α.34,2:

Δηλαδή,

Όμοια γεωγραφική αναφορά γίνεται και από τον Ηρόδοτο Δ 134:

Τα ανωτέρω αποδεικνύουν ότι όλα τα αναφερόμενα φύλα αναγνώριζαν την ελληνική Δήλο ως κέντρο ΟΜΟΙΑΣ Απολλώνειας λατρείας όπου έστελναν τις

"ΕΝ ΔΕ ΤΟΙΣ ΠΡΑΣΙΕΥΣΙΝ ΑΠΟΛΛΩΝΟΣ ΕΣΤΙ ΝΑΟΣ. ΕΝΤΑΥΘΑ ΤΑΣ ΥΠΕΡΒΟΡΕΙΩΝ ΑΠΑΡΧΑΣ ΛΕΓΕΤΑΙ ΕΙΝΑΙ, ΠΑΡΑΔΟΝΑΙ ΔΕ ΑΥΤΑΣ ΥΠΕΡΒΟΡΕΟΥΣ ΜΕΝ ΑΡΙΜΑΣΠΟΙΣ, ΑΡΙΜΑΣΠΟΥΣ ΔΕ ΙΣΣΗΔΟΝΟΙΣ, ΠΑΡΑ ΔΕ ΤΟΥΤΩΝ ΣΚΥΘΕΣ ΕΙΣ ΣΙΝΩΠΗΝ ΚΟΜΙΖΕΙΝ, ΕΝΤΕΥΘΕΝ ΔΕ ΦΕΡΕΣΘΑΙ ΔΙ' ΕΛΛΗΝΩΝ ΕΙΣ ΠΡΑΣΙΑΣ, ΑΘΗΝΑΙΟΥΣ ΔΕ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥΣ ΕΣ ΔΗΛΟΝ ΑΓΟΝΤΑΣ. ΤΑΣ ΔΕ ΑΠΑΡΧΑΣ ΚΕΚΡΥΦΘΑΙ ΜΕΝ ΕΝ ΚΑΛΑΜΗ ΠΥΡΩΝ, ΓΙΓΝΩΣΚΕΣΑΘΑΙ ΔΕ ΥΠ' ΟΥΔΕΝ."

"Στον Αθηναϊκό Δήμο των Πρασιέων υπάρχει ναός του Απόλλωνος. Εκεί λέγεται ότι ευρίσκονται οι απαρχές των Υπερβορείων -αφιερώματα από τα άριστα προσφερόμενα για θυσίες στους θεούς-, τις οποίες οι Υπερβόρειοι μεταβιβάζουν στους Αριμασπούς, οι Αριμασποί στους Ισσηδόνες, από αυτούς δε οι Σκύθες τα φέρνουν στη Σινώπη και από εκεί οι Έλληνες τα μεταφέρουν στον Αθηναϊκό Δήμο των Πρασιέων, από όπου οι Αθηναίοι τα μεταφέρουν στην Δήλο, ως κέντρο της Απολλώνειας "λατρείας" των τεχνών."

"ΈΦΗ ΔΕ ΑΡΙΣΤΕΑΣ, ΑΝΗΡ ΠΡ...ΚΟΝΝΗΣΙΟΣ, ΠΟΕΩΝ ΕΠΕΑ, ΑΠΙΚΕΣΘΑΙ ΕΣ ΙΣΣΗΔΟΝΑΣ ΦΟΙΒΟΛΑΜΠΟΣ ΓΕΝΟΜΕΝΟΣ, ΙΣΣΗΔΟΝΩΝ ΔΕ ΥΠΕΡΟΙΚΕ... ΑΡΙΜΑΣΠΟΥΣ, ΑΝΔΡΑΣ ΜΟΝΟΦΘΑΛΜΟΥΣ, ΥΠΕΡ ΔΕ ΤΟΥΤΩΝ ΤΟΥΣ ΧΡΥΣΟΦΥΛΑΚΑΣ ΓΡΥΠΑΣ, ΤΟΥΤΩΝ ΔΕ ΤΟΥΣ ΥΠΕΡΒΟΡΕΙΟΥΣ ΚΑΤΗΚΟΝΤΑΣ ΕΠΙ ΘΑΛΑΣΣΑΝ. ΤΟΥΤΟΥΣ ΩΝ ΠΑΝΤΑΣ ΠΛΗΝ ΥΠΕΡΒΟΡΕΩΝ, ΑΡΞΑΝΤΩΝ ΑΡΙΜΑΣΠΩΝ ΑΕΙ ΤΟΙΣΙ ΠΛΗΣΙΟΧΩΡΟΙΣΙ ΕΠΙΤΙΘΕΣΑΘΑΙ.

ΕΞΩΘΕΕΣΘΑΙ ΕΚ ΤΗΣ ΧΩΡΗΣ ΙΣΣΗΔΟΝΑΣ, ΥΠΟ ΔΕ ΙΣΣΗΔΟΝΩΝ ΣΚΥΘΑΣ, ΚΙΜΜΕΡΙΟΥΣ ΔΕ ΟΙΚΕΟΝΤΑΣ ΕΠΙ ΤΗ ΝΟΤΙΑ ΘΑΛΑΣΣΗ ΥΠΟ ΣΚΥΘΕΩΝ ΠΙΕΖΟΜΕΝΟΥΣ__ ΕΚΛΕΙΠΕΙΝ ΤΗΝ ΧΩΡΗΝ."

Τα ανωτέρω αποδεικνύουν ότι όλα τα αναφερόμενα φύλα αναγνώριζαν την ελληνική Δήλο ως κέντρο ΟΜΟΙΑΣ Απολλώνειας λατρείας όπου έστελναν τις "απαρχές" των σιτηρών τους γιά θυσία στον Απόλλωνα, σε ένδειξη κοινής φυλετικής προελεύσεως, γλώσσας και θρησκείας και ΥΠΟΤΑΓΗΣ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗΣ.

Γεωφραφικά οι Υπερβόρειοι εντοπίζονται στη Σοβιετική Άπω Ανατολή στις ακτές του ... Πόντου ή Κρόνιου Ωκεανού ή Υπερβόρειου Ωκεανού ή Πεπηγότα Ωκεανού, σύμφωνα και με τις ονομασίες που παραθέτει ο Πτολεμαίος στους χάρτες του. Σήμερα τα υπολείμματα αυτών των ελληνόφωνων φύλων ζούν στα εδάφη της Ανατολικής Σιβηρίας και της Βορείου Σιβηρίας, στη σοβιετική νήσο Σαχαλίνη και στην Ιαπωνία. Ο ανθρωπολόγος Κούμαρης τους εντόπισε στους ΓΚΙΛΙΑΚΟΥΣ ή ΓΙΛΑΚΟΥΣ της Σοβιετικής Σιβηρίας και Σαχαλίνης και ως ΑΪΝΟΥ δηλαδή Ίωνες της Ιαπωνίας. Τα χαρακτηριστικά τους είναι ελληνικότατα και διαχωρίζονται απόλυτα από τους μογγολοειδείς και κιτρίνους των ανωτέρω περιοχών. Περί "Αϊνού" ίδε άρθρα και φωτογραφίες 12ης Επετηρίδος έτους 1890 του Σμιθσονίου Ιδρύματος του Γραφείου Αμερικανικής Εθνολογίας.

Κατά τα γραφόμενα του Εκαταίου τα οποία αμφισβητούσε ο "ύποπτος φιλοσημιτισμού Ηρόδοτος", οι Υπερβόρειοι είχαν αποστείλει στη Δήλο δύο παρθένους με τα ελληνικότατα ονόματα ΑΡΓΗ και ΩΠΙΣ, πριν αποστείλουν αργότερα τις δύο Υπερβόρειες παρθένους ΛΑΟΔΙΚΗ και ΥΠΕΡΟΧΗ.

Κατά τον Εκαταίο, τον Παυσανία "ΑΤΤΙΚΑ 31", τον Διόδωρο Β' 47, τον Στράβωνα Β 349 και τον Καλλίμαχο στον "Ύμνο της Δήλου" των Ορφικών κειμένων, Λειψίας 1829, οι Υπερβόρειοι διατηρούσαν φιλικές σχέσεις όχι μόνον με την Δήλο λόγω του θεού Απόλλωνα αλλά και με τους Αθηναίους. Ο ΑΒΑΡΙΣ, ηγέτης και ιερέας των Υπερβορείων, ήλθε στην Ελλάδα και ανανέωσε τη φιλία των Υπερβορείων με τους Έλληνες. Ο Απόλλων με αφετηρία τη Δήλο επισκεπτόταν τους Υπερβορείους κάθε 19 χρόνια γιά εορτασμό του "Μετωπικού Αστρονομικού Κύκλου", όπως φέρεται από τον Αθηναίο αστρονόμο και μαθηματικό Μέτωνα και όπως καθιερώθηκε επίσημα στην ελληνική αστρονομία από το 432 π.χ.

Τελικώς οι τάφοι των παρθένων ΑΡΓΟΥΣ και ΩΠΙΔΟΣ, οι οποίες κατά τους ανωτέρω χρονικογράφους δεν επέστρεψαν στους Υπερβορείους αλλά πέθαναν και τάφηκαν στη Δήλο, πίσω από το ναό της Αρτέμιδος, ΒΡΕΘΗΚΑΝ στις ανασκαφές της Νότιας πλευράς της Στοάς Αντιγόνου στη Δήλο, όπως αναφέρεται στο BULLETIN DE CORRESPONDANCE HELLENIQUE 1924 σελ. 218,219,263.

Ο Υπερβόρειος Άβαρις ίδρυσε ναό στην Πελοπόννησο όπως παραθέτει ο Παυσανίας Φ' 13,2:__ "ΛΑΚΕΔΑΙΜΟΝΙΟΙΣ ΔΕ ΑΠΑΝΤΙΚΡΥ ΟΛΥΜΠΙΑΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ ΕΣΤΙ ΝΑΟΣ ΚΟΡΗΣ ΣΩΤΕΙΡΑΣ, ΠΟΙΗΣΑΙ ΔΕ ΤΟΝ ΘΡΑΚΑ ΟΡΦΕΑ ΛΕΓΟΥΣΙΝ, ΟΙ ΔΕ ΤΟΝ ΑΒΑΡΙΝ ΑΦΙΚΟΜΕΝΟΝ ΕΞ ΥΠΕΡΒΟΡΕΙΩΝ."

Ίδε και Πλάτωνος "Χαρμίδης".

Τα ελληνικά χρονικά αναφέρουν ότι ο Μακεδών Αριστέας ανταπέδωσε την επίσκεψη στους Υπερβορείους έλληνες και συνέγραψε τα "Αριμάσπεια Έπη" που δυστυχώς χάθηκαν. Ο Ηρόδοτος αν και κατηγορεί ως "ανύπαρκτα" τα εδάφη και τους λαούς αυτών των κειμένων, αντιγράφει από τον Αριστέα τις πληροφορίες του γιά τους Υπερβορείους Έλληνες. Ηρόδοτος Δ 13,16.

Έχουμε αναφέρει ότι η αρχαία ελληνική γραμματεία των Ελληνικών Χρονικών μας δίνει ως όρια των ελληνικών φύλων τη γραμμή των Ουραλίων Ορέων, τον Ουράλη ποταμό και την Κασπία θάλασσα.

ΑΛΛΑ ανατολικότερα αυτού του ορίου των ΣΥΜΠΑΓΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΦΥΛΩΝ, το οποίο περιλαμβάνει από τον Αντίταυρο και τον Καύκασο μέχρι την Σκανδιναβική τους ΈΛΛΗΝΕΣ Μιτταννούς, Χουρί..., Αρμενίους, Σαρμάτες, Γέλωνες, Σκύθες, Βουδίνους και Κιμμερίους, υπάρχουν και αναπτύσσονται τα ΜΗ ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΩΣ ΣΥΜΠΑΓΗ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΕΛΑΣΓΙΚΑ ΦΥΛΑ των ΜΑΣΣΑΓΕΤΩΝ, ΘΥΣΑΓΕΤΩΝ ΣΑΜΟΓΕΤΩΝ, ΙΣΣΗΔΟΝΩΝ, ΑΡΙΜΑΣΠΩΝ και ΥΠΕΡΒΟΡΕΙΩΝ. 

Η γεωγραφική τους κατανομή ήταν: Μασσαγέτες, Θυσαγέτες, Σαμογέτες από την λίμνη Αράλη έως τη χερσόνησο Ταϊμούρ της Αρκτικής. Ο Ηρόδοτος αναφέρει ακόμη δύο ελληνικούς λαούς στην ίδια περιοχή, τους ΙΥΡΚΑΣ και τους ΑΓΡΙ...ΟΥΣ.

Ανατολικότερα των Μασσαγετών της λ. Αράλης ζούσαν οι Ισσηδόνες βορείως των ορέων Αλτάι και Σαγιάν. Ανατολικότερα των Ισσηδόνων κατοικούσαν οι Αριμασποί στην περιοχή βορείως των Βουριατών Μογγόλων και νοτίως των Ιακούτων, βορείως των Σιβηρικών ορέων Γιαμπλονόι. Ανατολικότερα των Αριμασπών κατοικούσαν οι Υπερβόρειοι, βορείως των ορέων Στανοβόι μέχρι τον Βερίγγειο Πορθμό.

Σε ό,τι αφορά τους Μασσαγέτες, ο Κτησίας τοποθετεί πλησίον τους τους ΣΑΚΕΣ με έθιμα, ένδυση, τρόπο διαβιώσεως, ήθη και κοινωνική οργάνωση όμοια των Μασσαγετών. Οι Μασσαγέτες προήλθαν από Σκυθικά ελληνικά φύλα, τα οποία στις συνεχείς περιπλανήσεις τους, πέρασαν το όριο της γραμμής Ουραλίων και εγκαταστάθηκαν μεταξύ Κασπίας και Παμίρ. Έτρεφαν πρόβατα και ίππους και ήταν επιδέξιοι ιππείς και τοξόται. Ο Κύρος εξεστράτευσε εναντίον των και αφού νικήθηκε εκτελέστηκε από τη βασίλισσα των Μασσαγετών, Τόμυριν, 529 π.χ.

Στην περιοχή που ζούσαν οι Ισσηδόνες ανακαλύφθηκαν από σοβιετικούς αρχαιολόγους αγγεία Μηκυναϊκής τεχνοτροπίας και βραχογραφίες μηκυναϊκών αρμάτων. Κατά τον Ηρόδοτο ήταν μητριαρχικός λαός με κύρια ασχολία τη γεωργία. Τέλος οι Αριμασποί εντοπίζονται ακόμη σήμερα, ως ΤΟΧΑΡΟΙ στην Κεντρική Ασία, Αφγανιστάν και βορειοδυτική Ινδία. 

Ο.Ε.Α. 1988